Στίχοι : Αλέξανδρος Ζαχαριάδης
F#m Bm
Ώρες πλανιέσαι , στιγμές αγωνιάς
E F#m
της ζωής την ουσία ζητώντας.
F#m Bm
Άλλα σου λέγαν και άλλα συναντάς
E F#m
και ο χρόνος μονίμως απόντας.
C#m A
Έ και λοιπόν, σου έχω νέα μικρέ
Bm C#m
όσα πέρασες, πέρασαν κι άλλοι.
F#m Bm
Λίγοι όμως πέσαν στης γνώσης τις φωτιές
E F#m
και αλώβητοι γύρισαν πάλι.
D F#m
Αινίγματα και μυστικά,
D F#m
σκόρπια, κρυμμένα,
D F#m
περίπλοκα όσο και απλά,
A G F#m
ξάφνου θα φανερωθούν , μην ζεις θλιμμένα.
Νιώσε τη φύση, γίνε ένας θνητός θεός,
ο σφυγμός σου κοντά της θεριεύει.
Ερωτευμένος να είσαι συνεχώς
της καρδιάς το μυστήριο μαγεύει.
Τόσοι αιώνες σοφίας , κι απορείς
που ’ν’ τα ίχνη που έχουν αφήσει.
Ψάξε στο μέλλον , ζήσε την ανατολή
μα έχε πάντα το νου σου στη δύση.
E7m
Σου το 'πα θα 'μαι φίλος σου, εντάξει παίζω και τον εραστή
G A E7m A
μα δεν μ' αρέσει ο τρόπος σου, ο ρόλος που ζητάς με επιμονή:
C G E7m A C G E7m
Γόησσα του χθες με μακιγιάζ πυκνό, ύφος βαρεμένο, ειρωνικό.
Το βλέμμα σου απόμακρο, τα χείλη σου δυο κόκκινα οχυρά
που αν τύχει και ξυπνήσουνε, κανένας δε γλιτώνει τα πυρά.
Πλέκεις μ' επιμέλεια τον ιστό, κάποιος θα πιαστεί, μα όχι εγώ.
F Am Em Am F
Ακου εδώ μωρό μου: Δεν σ' αγαπώ.
Am Em Am F
Τ' άκουσες μικρό μου; Πως να σου το πω;
Am Em Am F
Ακου εδώ μωρό μου: Δεν είμαι φελλός.
Am B E7m
Τ' άκουσες μικρό μου; Εγώ τελειώνω αλλιώς.
Το μέλλον σου ονειρεύεσαι ανάμεσα σε στήλες κοσμικών.
Την όψη σου ερωτεύεσαι με κομπλιμέντα κρύων καθρεφτών.
Δάγκωσες το δόλωμα γερά. Είπα να βοηθήσω, μα είναι αργά.
Βαρέθηκα τις πλάνες σου τις ψεύτικες μικρές σου ενοχές.
Συνέχισε το δρόμο σου χαμένη στων χαμένων τις τροχιές.
Ήρθε η στιγμή, εδώ σ’ αφήνω. Παίρνεις πιο πολλά απ' όσα δίνω.
Ακου εδώ μωρό μου.......
Αλήτης
E
Σε γνώρισα πιο πριν, μα νιώθω πρόσκληση,
κάτι στο γέλιο σου και κάτι στ’ άρωμα σου.
Μιλάς με όλους δείχνοντας απρόσιτη,
F#
κι όμως σε λίγο θα βρεθώ στην κάμαρα σου.
D
Μα όταν μετά τα δυο σου μάτια με ανιχνεύουνε
γεμάτα γλύκα , προσμονή κι αμηχανία ,
E
κάτι με σφίγγει σα θηλιά κι ας υποκρίνομαι.
F# F
Πάλι γιατί έμπλεξα σε τέτοια ιστορία ;
Am G Am G
Γιατί είμαι αλήτης , της καρδιάς σου ο διαρρήκτης.
C D E Am G
Κι αν απόψε μ’ αγαπάς , ετοιμάσου αύριο να με μισήσεις.
Am
Γιατί είμαι αλήτης .
E
Μαζί μου άφησε όλα τα προσχήματα,
αγάπα τις αλήθειες που πονάνε.
Και εγώ θα σε πλανέψω δίχως ποιήματα
F#
σε δρόμους που άλλοι δεν τολμούν να πάνε.
D
Μείνε κοντά μου όσο αντέχεις , μετά ξέχνα με
και οδήγησε αλλού τα βήματα σου.
E
Δεν είμαι εγώ της μιας γυναίκας σύντροφος.
F# F
Ποτέ μου δε θα γίνω ο ήρωας σου.
Am
Γιατί είμαι αλήτης ....
Am
Γουλιά, γουλιά αδειάζει το ποτήρι,
ποτήρι το ποτήρι ακολουθεί.
D
Γουλιά, γουλιά δεν μου χαλά χατίρι
Am
η αλκοόλη όταν στο αίμα μου απλωθεί.
E
Σαν σύννεφο πλανιέται η λογική μου
D A m D Am E Am
και οι θαμώνες γίνονται πιο προσιτοί.
Δεν είμαι αλκοολικός μα σαν νυχτώνει,
τις σκέψεις να αποφύγω δεν μπορώ.
Δεν είμαι αλκοολικός μα με φουντώνει
στο στόμα μου σαν νιώθω το ποτό.
Τα κερασένια χείλη της με πίνουν,
τι κι αν αυτή μ' έχει ξεγράψει από καιρό.
Σαν πιάνεις τη ματιά μου αφηρημένη,
να χάνεται στου μπαρ τη μουσική,
το βλέμμα μου απλανές αν δεις να μένει,
δεν πάει να πει πως έχω απελπιστεί.
Δεν είμαι μεθυσμένος μα μετράω
το στοίχημα μου αυτό με τη ζωή.
Gm F
Η ανάσα σου υγρή , τα μάτια δυο πετράδια του ουρανού,
D# D
κορμί σπαθί , μετάξι τα μαλλιά στο μαξιλάρι σου.
Gm F
Μα δεν εισπράττω αγάπη , ούτε ευγνωμοσύνη εραστών.
D# D
Η πίστη σου δεν είναι σε μένα , μα στο άπειρο των αστεριών.
D# D
Κι άλλη κούπα με καφέ θα πιω .
D# D Gm
Άλλη μία κούπα πριν να βγω , την κοιλάδα να βρω.
Gm F
Πατέρα έχεις παράνομο και έμπορο περιηγητή.
D# D
Στιλέτο σου ’μαθε να ρίχνεις και να είσαι εκλεκτική.
Gm F
Το βιός του επιβλέπει , έτσι ξένος δεν μπορεί να μπει.
D# D
Τον τρέμει η γη όταν καλεί για ακόμα ένα πιάτο φαΐ.
D# D
Κι άλλη κούπα με καφέ θα πιω .
D# D Gm
Άλλη μία κούπα πριν να βγω , την κοιλάδα να βρω.
Gm F
Η μάνα σου το μέλλον βλέπει , όπως η αδελφή σου και εσύ.
D# D
Βιβλία γύρω δεν θα δεις , δεν ξέρεις διάβασμα ούτε γραφή.
Gm F
Δεν έχει όρια η απόλαυση σου , τιτιβίζεις σαν κορυδαλλός ,
D# D
μα η καρδιά σου είναι ωκεανός , μυστήριος , σκοτεινός.
D# D
Κι άλλη κούπα με καφέ θα πιω .
D# D Gm
Άλλη μία κούπα πριν να βγω , την κοιλάδα να βρω.
Bm A G A Bm
Έρχονται μέρες σκοτεινές
Em D C Bm
χρησμοί μιλούν γι’ αυτές
A G A Bm
προφητείες βιβλικές
Em D C Bm A G F#
για δαίμονες και τρίσεκτες μορφές.
Όμως μια αόρατη απειλή
γεννιέται στη σιωπή
περιμένει τη στιγμή
σε μέδουσα να μεταμορφωθεί.
Em G D
Λεν πως για να σωθείς ,
Am D C D Em
θα σκύψεις να μη δεις την φοβερή ματιά της.
Em G D
Μα αν θες να λυτρωθείς ,
Am D C D Em
τον τρόπο εσύ θα βρεις να την απολιθώσεις.
Σ’ ακολουθεί από κοντά
μιλά ψιθυριστά
πονηρά χαμογελά.
Τα όνειρα σου κάνει πιο φτηνά.
Και όταν το μαύρο της φιλί
συνήθεια σου γενεί ,
το ελέγχεις θα σου πει
μα πρόσεξε έχεις πια παραδοθεί.
Em C D Em C D
Απόψε λεω να απογειωθούμε στα τυφλά.
Em C D Am
Τον ήλιο να αποικήσουμε ή να χαθούμε σε βαθιά νερά.
C D Am
Η νύχτα καίγεται, ώρα να γελάσω τη σκιά της.
C G Am
Κράτα μου τσίλιες και θα γίνω ένας τίμιος αποστάτης.
Ίδια και απαράλλακτη η ταινία το βράδυ του Σαββάτου
Ο ήρωας στην ύστατη σκηνή τινάζει τα μυαλά του.
Χλωμές οι εφημερίδες και σήμερα σταλάζουν αίμα.
Από όλα όσα γράφουν, μονάχα αυτό δεν είναι ψέμα.
C Em Am C G Am
Πες μου αν είναι αργά... πες μου αν είναι αργά...
C Em Am C G Em
πες μου αν είναι αργά... πες μου αν είναι αργά.
Χθες βράδυ είχα ένα όνειρο μες τον θολό μου ύπνο
Ήταν το κορίτσι μου μονάχο χωρίς τον τύπο εκείνο.
Ακόμα διακρίνω τα βράχια που άκουγαν τους όρκους.
Τώρα καταδιώκομαι απ' τους παλιούς, δικούς μου πόθους.
Πες μου αν είναι αργά...πες μου αν είναι αργά...
πες μου αν είναι αργά...πες μου αν είναι αργά.
Απόψε νιώσε το και θα αποκτήσουμε φτερά.
Περνούν οι ώρες και μας συναντούνε στη γωνιά.
Η πύλη έχει ανοίξει κι όμως μένω ακόμα στο κλουβί μου.
Δώσ' μου ένα σινιάλο πριν αγαπήσω τη ζωή μου.
B7
Χαμένος μεσ' τις στέπες, στις ερήμους
Em
απ' του Πλειστόκαινου την εποχή,
A7
αναζητείς το βράχο με την κόψη,
D D7
το πνεύμα που θερμαίνει το κορμί.
Ο κίτρινος ο δίσκος καταπίνει τη σκιά σου
κι ακόμα να βρεις ζωντανή τροφή,
μα κοίτα εκεί... η ύαινα... δεξιά σου.
Εκτός από φονιάς είσαι και θήραμα μαζί.
G Bm
Οι πάγοι έδειξαν να λιώνουνε,
Am D D7
η στάθμη της θαλάσσης ανεβαίνει.
G Bm
Τα βόρεια πλάτη σε προσμένουνε
Am D D7
μα η Μεσόγειος στη μνήμη καρφωμένη.
Χωμένος μόνιμα στους λαβυρίνθους,
λουφάζεις στου μυαλού μου τις σπηλιές.
Τώρα σ' ελέγχω απόλυτα μα νιώθω
την ηχώ απ' της ψυχής σου τις κραυγές.
Ξάφνου τινάζεσαι, σαλεύεις,
ρουφάς της ύπαρξής μου το εγώ.
Γίνομαι Αρχάνθρωπος το βλέπεις.
Ξέρεις; Δεν πρόκειται ν' αντισταθώ.
Γαμήλια Φωτογραφία
Bm F#m
Μικρή, κατάλευκη, αρχαία θεά.
Bm F#m
Φυλάκισε την πιο όμορφη της μέρα σε μειδίαμα.
C Bm
Κοίταξε την που αναδιπλώνει μια φτερούγα της.
A Bm
Απογειώνεται σε μεταξένια σύννεφα.
Μέσα απ' τον καθρέφτη των ονείρων της διακρίνεις
το κορίτσι που μια χούφτα χρόνια πίσω την ακολουθεί.
Γλυκό, τρελό, ατίθασο ...το θυμάσαι;
Κανένας συμβιβασμός, καμιά υποταγή.
F#m E
Φτάνει στο κατώφλι του χρόνου,
Bm C#m F#m
κρυφοκοιτάζει... Μετρά ελπίδες διαφυγής
E
σαν συνωμότης του θρόνου,
Bm C#m
πριν υπογράψει τους όρους της συναλλαγής.
Τώρα μένει οχυρωμένη στα κεκτημένα της
Έχει μάθει και σαρκάζει τα απωθημένα της .
Άραγε ποια συγκυρία ; ποια απρόβλεπτη αφορμή
θα αφύπνιζε ξανά, του πάθους τα σκιρτήματα ;
Φτάνει στο κατώφλι του χρόνου,
κρυφοκοιτάζει... Μετρά ελπίδες διαφυγής
σαν συνωμότης του θρόνου,
πριν υπογράψει τους όρους της συναλλαγής.
Δαίμονες Και Ξωτικά
Dm
Κι άλλες φορές κινδύνεψα μα εδώ όλα χάνονταν.
F
Το τι προηγήθηκε δεν είχε σημασία.
Bb Dm
C A Dm
και οι τύποι αυτοί με κλείσαν στη γωνία.
Dm
Όταν συνήλθα , με είχε κάψει το ξημέρωμα.
F
Δεμένος , μόνος σε μια έρημη κοιλάδα.
Bb Dm
Γύρω αγρίμια ατάραχα , μετρούσαν πόσο θα άντεχα ,
C A
και εκεί η φωνή της σκόρπισε φρεσκάδα :
Bb
Αγνόησε τους μέτριους , των οδυνών μας αίτιους,
Am
αγνόησε τους μέχρι να λουφάξουν.
Bb
Κι αν σε απειλούν και βρίζουνε , στους δισταγμούς σου ελπίζουνε,
Am
είναι αχυρένιοι , δεν θα σε πειράξουν.
Em
Αγνόησε τους μέτριους , των συμφερόντων δέσμιους.
G Am
Για να ξορκίσεις μόνος σου μετά , τους δαίμονες του νου σου.
Μαλλιά του ήλιου είχε αχτίδες ξανθοκόκκινες,
Στα μάτια λάμψεις γκριζοκύανες των βράχων.
Απ’ τα δεσμά με έλυσε , τους φόβους μου διέλυσε
και χάθηκε στη χώρα των θαυμάτων.
Τώρα σε ενέδρα σκοτεινή με περιμένουνε ,
στην πρώτη κίνηση πισώπλατα να βγούνε.
Δεν θα με αιφνιδιάσουνε , το χρώμα τους θα χάσουνε ,
καθώς τα λόγια της θα αντηχούνε :
Αγνόησε τους μέτριους , των οδυνών μας αίτιους …
Δεκαετίες (Joy Division)
Dm C
Νάτοι οι νέοι μ' ένα βάρος στους ώμους.
Dm C
Νάτοι οι νέοι μα που είχαν χαθεί;
Dm C
Κτυπήσαμε πόρτες της πιο μαύρης κόλασης,
Dm C
σπρωγμένοι στα άκρα συρθήκαμε εντός.
Dm C
Σκηνές κοιτώντας ξανά απ' τα παρασκήνια,
Dm C
οι εαυτοί μας φαινόταν όπως δεν είχαν φανεί.
Dm C
Πορτραίτα τραυμάτων και αποσύνθεσης,
Dm C Bm A#
οι οδύνες που ακόμα δεν έχουν σβηστεί.
A# Dm C
Μα που είχαν χαθεί; Που είχαν χαθεί;
Bm A#
Πού είχαν χαθεί ; Που είχαν χαθεί ;
Dm C
Βαθιά κουρασμένοι, οι καρδιές μας χαμένες για πάντα.
Καταδίωξης φόβοι είναι ακόμα εδώ .
Τελετουργίες μας δείξαν μια πόρτα αναζήτησης
που ανοίγει και κλείνει, κατάμουτρα μας κτυπά.
Μα που είχαν χαθεί; Που είχαν χαθεί;
Δεσμώτες
D G D
Προμηθέα τι είσαι καθηλωμένος στα βράχια αυτά;
G A
Ποια αμαρτία σφίγγει τα αιώνια δεσμά;
C G D
Πες μου τι νιώθεις; Τρόμο, μίσος ή απόγνωση
C G A
όταν το όρνεο σου τρυπά τα σωθικά;
G D
Μετανοείς κρυφά ;
Bm F#m Bm F#m Bm
Το έγκλημα, Ιησού, που μου 'παν, ιδιαζόντως ειδεχθές :
F#m Bm A
Τη φλόγα δώρισα της γνώσης σ' ανθρώπινες φυλές.
Bm F#m Bm A Bm
Αν όμως εξαγόραζα με θρήνους την ποινή,
F#m D F#m A D Bm A D
μοιραία θα καταδίκαζα όσους ο αγώνας μου παρηγορεί.
Ναζωραίε, δάσκαλε της αγάπης, πιστών ποιμήν.
Ο σταυρός σου τέλος είναι ή αρχή ;
Αν είσαι γιος Θεού, γεμάτος αυταπάρνηση,
τι ζητάς με τη θυσία αυτή;
Τυφλή αποδοχή;
Αλίμονο μου Προμηθέα, δεσμώτης έγινα και εγώ.
Θνητών εξιλαστήριο θύμα, εικόνισμα θαμπό.
Αν όμως ξαναγύριζα, θα εξόριζα απ' τη γη,
Με δόλο όποιον σέρνεται και στο όνομα μου τη φλόγα απειλεί
Εικονική Παραδοξότητα
A C#m A C#m
Νιώθω λοιπόν χωρίς να ξέρω αν υπάρχω,
B F# C#m B
αν είμαι αληθινός ή ολόγραμμα με κωδικό.
A C#m A C#m
Ίσως να το ’θελα , μπορεί και να ’γινε από λάθος.
B F# C#m B
Σε μια παρέκκλιση δραπέτης έφτασα ως εδώ.
A
Μέχρι στιγμής οι εχθροί δεν με εξαφανίσαν
σε αντάλλαγμα έχασα για πάντα κάποια όπλα μου.
Τον παιδικό μου ενθουσιασμό και το χαμόγελο μου.
Μα έχω ισχυρότερα κρυμμένα μέσ’ στους αισθητήρες μου.
A C#m B
Καιρός να πολεμήσω, να ψηλαφίσω
A B C#m
μεσ’ τη χαμένη μας οντότητα.
A C#m B
Να ξανακατακτήσω όσα μας κλέβουν
A B C#m
σε μια εικονική παραδοξότητα.
A
Μόλις που πρόλαβα σε νέο επίπεδο να ανέβω.
Εδώ οι παγίδες φαίνονται πιο επικίνδυνες.
Θέλει πολλή αυτοσυγκέντρωση και ευελιξία.
Σε κάθε λάθος οι επιπτώσεις είναι επώδυνες.
Άτρωτος είμαι πειρατής των έτοιμων ονείρων.
Γνωρίζω πια τις αντενδείξεις και τις παρενέργειες.
Με πνεύμα πλέον διαυγές ,στην ύλη θα επιστρέψω.
Δεν με αγγίζουν οι απειλές τους οι ηλεκτρονικές.
Εφήμεροι Εραστές
Dm7 Bm7
Ήρθες κι απόψε, στο ηλιοβασίλεμα., σε πήρα αγκαλιά.
Dm7 Bm7
Λάμψεις και ανταύγειες με πλάνεψαν απ' τα καυτά σου τα φιλιά.
Dm7 Bm7
Κύλησε η νύχτα με ερωτικούς σφυγμούς. Μου δίνεις χρώμα και πνοή.
Dm7 Bm7
Τα όνειρα σου ονειρεύτηκα μα όλα τελειώνουν την αυγή.
Am7 Am6 Am7 Am6Am7
Σήκω αγάπη μου, καιρός να φύγουμε.
Am7 Am6Am7
Έδειξε κιόλας να χαράζει.
Am7 Am6Am7 Am6Am7
Βγήκαν οι ακτίνες, δες , νοιώθω την ψύχρα τους.
Am7 Am6Am7
Είσαι χλωμή, μα μη σε νοιάζει.
F Em Am
Ώρα να γενούμε πάλι γκρίζοι.
G D Am Εm
Τι κι αν δε θα σε ξαναδώ σε τούτη τη ζωή,
G D Em F#
φτάνει που νοιώσαμε μαζί για λίγο ζωντανοί.
Ήρθες κι απόψε, στο σεληνόφωτο, το αίμα σου βογκά .
Παίρνει τη ζεστασιά του λάγνου πάθους σου, για τελευταία φορά .
Τα άστρα μου έγνεψαν πως αποτύπωσαν την ασημένια σου μορφή.
Θα αναριγώ απ' την ανάσα σου μέσ' των ανέμων τη γιορτή.
Σήκω αγάπη μου, και να φυλάγεσαι.
Μακριά απ’ την πέτρινη ματιά τους.
Να, οι νεκροζώντανοι ξαναξυπνήσανε.
Για να περνάμε ανάμεσα τους,
Ώρα να γενούμε πάλι γκρίζοι.
Τι κι αν δε θα σε ξαναδώ σε τούτη τη ζωή ,
φτάνει που νοιώσαμε μαζί για λίγο ζωντανοί.
Το σύμπαν γύρω μου αδρανεί, οι λέξεις στενές …
και εσύ μου φεύγεις, πορεύεσαι ασταμάτητα.
Παιδί με τη σιωπή στο βλέμμα και τις ανεμώνες στην καρδιά.
Να 'ξερες … η αγάπη μου δεν έχει οδηγό ...
Η Κυρία Αδιαφορεί (Talking Heads)
Am G
Χαμογελάει και πηδάει απ’ το παράθυρο.
Am G
Θαρρείς πως θα ’λεγε κάτι, μα της φάνηκε ανιαρό.
Am G
Η κυρία αδιαφορεί , ω ναι η κυρία αδιαφορεί.
Am G
Απλά γυρνά την πλάτη, μου φεύγει . Μ’ αρέσει αυτό το στυλ.
Am G
Μικρό πλωτό κυλά στο ποτάμι, δες, τρυπά την καταχνιά.
Am G
Αράζει αυτή εκεί όπου θελήσει και ξαναξεκινά.
Am G
Λοιπόν δεν με ενοχλεί, καθόλου δεν με ενοχλεί
Am G
και ότι κάνει αυτή είναι εντάξει. Μ’ αρέσει αυτό το στυλ.
Am G
Πάνω-κάτω έλα δες που πετώ. Νιώθω παράξενα ωραία.
Am G
Ξέρω, αρκεί. Μοιάζει υποκριτική. Κάλυψ’ τα αυτιά σου για ν’ ακούς τι σου λεω.
Am G
Δεν χάθηκα, μα δεν ξέρω τι είναι εδώ. Έχω απορία.
Am G
Όλα καλά . Περνάμε εδώ καλά . Ποιος ξέρει τι σκέφτομαι αλήθεια.
Η αγάπη λεει δεν την ορίζει μα όλοι ξέρουνε
όταν κοιτάει στον καθρέφτη πόθοι την πνίγουνε.
Η κυρία αδιαφορεί , ω ναι η κυρία αδιαφορεί.
Απλά γυρνά την πλάτη, μου φεύγει . Μ’ αρέσει αυτό το στυλ.
Πάνω-κάτω να ’μαστε ξανά. Δεν ξέρω , δεν ξέρω τι λεω.
Νιώθω σαφώς πολύ αλλιώτικα. Μιλά και εκείνη πως νοιώθει.
Εϊ τι έκπληξη ήταν αυτή . Μου λες το ίδιο.
Έλα τώρα , λεει ότι θέλει αυτή. Ποιος ξέρει τι σκέφτεται αλήθεια.
Η Πτήση Του Ίκαρου
Cm A#
Νά 'μαι εδώ στα βόρεια πλάτη, ξέμεινα θαρρώ.
F F# Gm
Χρόνια είναι τώρα ή μόλις έφθασα;
Cm A#
Γύρω κρεμαστοί στους τοίχους συγκάτοικοι σιωπής
F F# Gm
και εγώ προσμένω μια ένδειξη γαλήνης.
Αποπνικτικός αέρας κόβει την πνοή,
μια ομίχλη στο μυαλό μου διαχέεται.
Χθες ήταν παιχνίδι, τώρα χίμαιρα φτηνή
να βρω κογχύλια κοντά σε ουράνιο τόξο.
Cm Gm
Δώσε μου φτερά κι ας είναι του Ίκαρου
F Gm
δεν το βλέπεις θέλω να πετάξω
Cm Gm
κι αν με λιώσει ο ήλιος θά 'ναι ο ήλιος μου
F Gm
πριν χαθώ, θα του χαμογελάσω.
Κέρινα σχιστά ματάκια της Άπω Ανατολής
παίρνουν όρκους για αιώνια αφοσίωση.
Πνίγεται η πολιτεία, φως πορτοκαλί.
Τώρα κοιμάται, ανθούν τα μαγουλά της.
Η Φάννυ
Am
Η Φάννυ μπαίνει στο μπαράκι, απόψε σχόλασε νωρίς.
D Am
Ε μπάρμαν...βάλε μου μια βότκα. Μην έτυχε τ' αγόρι μου να δεις;
C G E Am
Τα πίνει εδώ τις νύχτες που εγώ αργώ.
Am
Ο μπάρμαν λεει: Φάννυ άκου, τον άντρα σου έχω κολλητό
D Am
μα θέλω μόνο το καλό σου και ψέμα δεν μπορώ να πω.
C G E Am
Δεν θα φανεί, γυρνά με μια μελαχρινή!
Am
Η Φάννυ είναι υπόδειγμα γυναίκας, σε όλους πάντα αγαπητή.
D Am
Το γάμο σκέφτεται μονάχα, γι’ αυτό δουλεύει σα σκυλί,
C G E Am
ενώ αυτός γυρνά και χάνεται διαρκώς.
Cm
Δεν θα 'ταν δώδεκα η ώρα που ακούστηκε η πνιχτή της στριγκιά.
F Cm
Αμέσως το 'χε μετανιώσει που του 'ριξε τη μαχαιριά.
Eb Bb G Cm
Του λεει: Γιατί; Τι σου 'λειπε απ' τη ζωή;
Cm
Εκείνος είναι πλέον τελειωμένος, το νιώθει μα χαμογελά.
F Cm
Μωρό μου και να θες δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις τελικά
Eb Bb G Cm
τι είναι αυτό που μου ρουφάει το μυαλό.
Θα Ξανάρθουν
Dm7
Μες στην κρύπτη σου κινείσαι νωθρά, τα ένστικτα σου προσπαθείς να κρύψεις.
Fm7
Αποστειρωμένος καλά, μα σε προδίδει η οσμή της σήψης.
Em7
Η ματιά σου παγωμένη φωτιά, σημάδι κάποιοι θα χαθούνε.
Gm7 E
Δρας υπόγεια, μεθοδικά . Τα θύματα σου δεν κοιτάς μετά.
Am
Μα θα ξανάρθουν. Το ξέρεις καλά.
Fmaj7
Θα ξανάρθουν. Νύχτα ή μέρα.
Fm7
Όταν νιώσεις πιο ασφαλής , πως δεν σε θυμάται κανείς ,
Em
θα αντικρίσεις το βλέμμα τους , θα σε πνίξουν στο αίμα τους.
Am
Σαν θα ξανάρθουν.
Είτε είσαι γεννημένος φονιάς είτε πλασιέ λευκού θανάτου,
πληρωμένος εκτελεστής ή στρατηγός στρατού αοράτου,
οι νεκροί σου δεν έχουν μορφή . Είναι απώλεια αμελητέας αξίας,
παρελθόν ,στατιστική ή κάποιο λάθος σε κούρσα υπεροχής.
Μα θα ξανάρθουν. Το ξέρεις καλά.
Θα ξανάρθουν. Νύχτα ή μέρα.
Όταν νιώσεις πιο ασφαλής , πως δεν σε θυμάται κανείς ,
θα αντικρίσεις το βλέμμα τους , θα σε πνίξουν στο αίμα τους.
Σαν θα ξανάρθουν
Θεού Απολογία
Bm F#m Bm A Bm F#m A
Εσύ με δημιούργησες για να με υπηρετείς.
Bm D A
Για να πλανάς τη φύση σου, με ποίησες
Bm F#m Bm A Bm F#m A Bm
κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση.
Αδυναμίες βάπτισες τα συναισθήματα.
Τα πρόδωσες και αυτά σαν μου τα στέρησες,
λες και ήταν όλα αιρετικά.
Am G
Ω Άνθρωπε συγχώρα με
Dm Am
μα νιώθω ανυπεράσπιστος στο χώμα.
G Dm
Το αδίστακτο κυνήγι της φθοράς με γέρασε
Am G Am G Am
μα σε εξουσιάζω ακόμα.
Οι ευθύνες ήτανε βαριές να τις μονοπωλείς
ούτε μπορείς να δεις πως είσαι μόνος σου.
Μοναχός ... γι' αυτό μοναδικός.
Στο χθες και το αύριο μ’ έκλεισες, παντού και πουθενά.
Να σε διδάσκω απλά ειρήνη, ισότητα,
δικαιοσύνη, αγάπη, ελευθερία.
Όλες λέξεις αιμόφυρτες, τυφλές,
ριγμένες σπάταλα μεσ' στα βιβλία.
Θα' ρθει η ώρα να εξαντληθούν
μέσα στου χρόνου μου την απουσία.
Καλυψώ
B7 E B7 E B7
Μωρό μου σ' έχω ερωτευθεί, μια ματιά σου ήτανε αρκετή.
E B7 E B7
Πριν προλάβω ν’ αμυνθώ, μ' έκανες να σε ποθώ.
E
Μου πήρες το μυαλό με άφησες λειψό.
F# B7
Δείξε πως με θέλεις Καλυψώ.
Στην καρδιά μου αιμορραγώ, ξέρεις φταις εσύ γι' αυτό.
Μια την πλάτη μου γυρνάς, μια με νόημα με κοιτάς.
Μου πήρες το μυαλό, με άφησες λειψό.
Δείξε πως με θέλεις Καλυψώ.
E B7
Σου είπα είσαι το όγδοο το θαύμα,
το ομορφότερο ολωνών.
E F#
Μα εσύ δεν μου γιάτρεψες το τραύμα.
Καλυψώ, εξηγήσου μια για πάντα.
B7
Άσε τις υπεκφυγές, σ’ αρέσει η νύχτα κι ας μην το λες.
Με δυο νότες και μια γουλιά, θα σου φύγει η παγωνιά.
Μου πήρες το μυαλό, με άφησες λειψό.
Δείξε πως με θέλεις Καλυψώ.
Κατακτητής (Procol Harum)
Am D
Κονκισταδόρε το άτι σου
G G7
μονάχο τριγυρνά
Am D
και εσύ σαν φωτοστέφανο
G G7
βρομάς αγνότητα.
A Dm
Η πανοπλία σου δεν κράτησε
G Am
την λάμψη που 'χε στην αρχή.
A Dm
Στην περικεφαλαία σου
G Am
ίχνη δεν βλέπω από ζωή.
Am F
Δεν έχω ελπίδα πια, κάτι να βρω
Am F
ούτε λαβύρινθο να πορευτώ.
Κατακτητή το όρνεο ζει
μες στην ασπίδα σου
και το έδαφος σκουριά ξερνά
απ' το θηκάρι σου.
Και αν και το πετραδένιο ξίφος σου
δεν έχει συληθεί,
το πρόσωπο σου η ακρογιαλιά
με κύμα το έχει πιει.
Δεν έχω ελπίδα πια, κάτι να βρω
ούτε λαβύρινθο να πορευτώ.
Κατακτητή τα σέβη μου,
ώρα να αποχωρώ.
Κι αν ήρθα εδώ σαν χλευαστής,
τώρα πια σε θρηνώ.
Καθώς οι ακτίνες απ' το ημίφως σκαν
διώχνει την απουσία το παν.
Κι έστω κι αν ήρθες με σπαθί σκληρός,
κραταιός δεν φεύγεις, μα νεκρός
Δεν έχω ελπίδα πια, κάτι να βρω
ούτε λαβύρινθο να πορευτώ.
Em D
Ήταν κοντά στα μεσάνυχτα
Bm C D Em D
τα 'πινα στης παρέας το ρυθμό.
Em C
Κουβέντες γνώριμες, ατέρμονες.
G F#m F Em
Πολλές χωρίς ουσία και ειρμό.
Em D
Για μια στιγμή αφαιρέθηκα και κοίταζα
Bm C D Em D
μορφές απ' των τσιγάρων τους καπνούς.
Em C
Να 'ταν η μπύρα ή η πανσέληνος;
G F#m F Em
Και μια μορφή μιλά με υπαινιγμούς:
Am Dm Am G
Είμαι ο εμπνευστής των ονείρων σας.
Am Dm C C Bm
Ρόλους μοιράζω και αφορμές.
Am Dm Am G Am
Ανώδυνα υποκατάστατα μιας υπέροχης ζωής ανέφικτης.
G Am B
Μιας υπέροχης ζωής ,ανέφικτης για εσάς.
Ήμουν φτιαγμένος μα κατάλαβα
τι ήταν και τι ήθελε να πει.
Στην έξοδο αμέσως κατευθύνθηκα
για αέρα που δεν είχε μολυνθεί.
Έγινε η νύχτα άδειο παρελθόν.
Στις τόσες νύχτες άλλη μια κι αυτή.
Μα όταν συμβεί και είμαι στις μαύρες μου,
η ίδια αυτή μορφή με προκαλεί:
Είμαι ο εμπνευστής των ονείρων σας.
Ρόλους μοιράζω και αφορμές.
Ανώδυνα υποκατάστατα μιας υπέροχης ζωής ανέφικτης.
Μιας υπέροχης ζωής, ανέφικτης για εσάς.
Λαβύρινθος
C Em C Em
C B
Τα νέα ήτανε ευχάριστα
C Em
C B
Σκοτάδι δίχως περιθώρια
C Gm Gm Gb Fm
Ο ήλιος δεν θα ξαναβγεί.
C# Cm Fm
Τώρα θα πρέπει νά 'μαι ήρεμος
C# Cm Em C Em
Είναι στα ίχνη μου, είναι κοντά.
Em D Em
Που να ’ναι ο μίτος ;
Am G Am
Που να ’ναι ο μίτος ;
Το ξέρω, κάπου υπάρχει η έξοδος
Ακούω λεύτερες φωνές
Μα στάσου, εδώ είναι όλα γνώριμα...
Κατάρα... πέρασα και χθες!
Θα πρέπει, μα δεν είμαι ήρεμος
Είναι στα ίχνη μου, είναι κοντά.
Που να ’ναι ο μίτος ;
Που να ’ναι ο μίτος ;
Κουράγιο και θα προλάβεις να φθάσεις
πριν στρίψει και σε δει , θα τα καταφέρεις.
Κι αν όχι, μη τον αφήσεις να σε βρει με την πλάτη γυρισμένη.
Στάσου και αντιμετώπισε τον κατάματα. Και τσάκισε τον.
Μετάλλαξη
F
Πετάχτηκε ανήσυχος από το βουητό
Cm
Δεν πρόλαβε καλά-καλά ο ύπνος να τον πάρει
D#
Περνούσαν απ’ τις γρίλιες δέσμες διάφανες φωτός ,
Dm
ωστόσο μεσ’ τη νύχτα αυτή δεν έβγαινε φεγγάρι.
F
Στους δρόμους που κατέβηκε δεν φάνηκε κανείς
Cm
λες και κανείς δεν ένοιωσε κάτι να συμβαίνει
D#
Δυο ίσκιους μόνο πρόσεξε στη μάνδρα μιας αυλής.
Dm
Κι ακούει πλησιάζοντας να λένε σαστισμένοι.
Am
Να ο τελευταίος ... ο τελευταίος.
C D
Να ο τελευταίος των ανθρώπων.
F Gm A# F
Μπροστά τους όταν έφτασε του κόπηκε η μιλιά.
Στη θέση του προσώπου τους υπήρχε μια οθόνη.
Τηλεκοντρόλ για χέρια και κεραίες για αυτιά.
Και αντί για αέρα , εισέπνεαν αδιάκοπα μια σκόνη.
Μου ’χει σαλέψει , σκέφτηκε , θα φταιει το κρασί.
Πως γίναν περισσότεροι ; Tο διάβα μου έχουν κλείσει.
Στο σπίτι θα γυρίσω , θα βγω μόνο το πρωί
Κι ίσως αυτός που πρωτοδώ δεν θα αναφωνήσει.
Να ο τελευταίος ... ο τελευταίος.
Να ο τελευταίος των ανθρώπων.
Ο Ένοχος
C#m A B
Άμορφα σίδερα, καμένα λάστιχα.
C#m
Στην έρημη άσφαλτο ξάφνου σωριάστηκα.
F#m G# C#m A C#m A
Σαν έρθει ασθενοφόρο, θα ’μαι κάπου αλλού, σε άλλο ταξίδι.
G#m E
Πριν λίγο πέταγα, ζούσα για το παρόν.
F#m
Τώρα αιωρούμαι σε μέλλον, παρελθόν.
B A E
Μονάχα τη μορφή του δεν διέκρινα.
G#m F# E F# G#m F# E
Ποιος είναι ο ένοχος. Ποιος είναι ο ένοχος;
B F# E G#m F# G#m C#m
Ποιος είναι ; Πως ξεφεύγει ; Που να κρύβεται ;
Θέατρο μίσους, τυφλή παράνοια.
Τρόμος σε Ασία, ΗΠΑ, Βαλκάνια.
Μια σφαίρα ήταν το κάψιμο στο στήθος μου με το όνομα μου.
Δεν θα με ξαναβρεί της άνοιξης βροχή.
Ποιος στην καλή μου μια εξήγηση θα πει;
Μια έκφραση παράπονου την σκίασε.
Ποιος είναι ο ένοχος; Ποιος είναι ο ένοχος;
Ποιος είναι ; Πως ξεφεύγει ; Που να κρύβεται ;
Βρήκαν στο αίμα μου τον ύπουλο ιό.
Πως μου συνέβη; Δεν είναι δυνατόν.
Του έρωτα τη μάσκα ο χάρος πέταξε και έδειξε εμένα.
Πριν φύγω μόνος μου, χωρίς πλαστές κραυγές,
χωρίς συνάνθρωπους, φθηνούς υποκριτές,
μια ερώτηση πλανιέται αναπάντητη.
Ποιος είναι ο ένοχος; Ποιος είναι ο ένοχος;
Ποιος είναι ; Πως ξεφεύγει ; Που να κρύβεται ;
Τόσο κοντά μας…
Am
Πάλι κοντεύει να χαράξει, κι αυτή άραγε κοιμάται;
Dm Am
-ξορκίζοντας τα όνειρα μην είναι ανασφαλή.
G F
Και εγώ μεσ' σ' ένα τέταρτο ντυμένος, νυσταγμένος,
Dm G F Am
ανοίγοντας το βήμα μου, προφταίνω τους εργάτες στη γραμμή.
Σαν μπαίνω μεσ' τη σήραγγα, αρχίζει και ξυπνάει.
Τα μάτια της ζηλεύουνε οι ανταύγειες του πρωινού.
Τεντώνει το κορμάκι της κι η ανάσα της με ζώνει
καθώς ελέγχω τις στοές που χάνονται στα σπλάχνα του βουνού.
C G Dm Am
Πόθοι ανεκπλήρωτοι, έρωτες αλύτρωτοι
F G Am
συννέφιασμα στη ματιά μας.
C G Dm Am
Κρυφά ριζώνουνε, μετά στοιχειώνουνε.
F G E Am
Πόσο πληγώνει η λογική.
Την ώρα του διαλείμματος δεν έχω ησυχία
χαράζω το όνομα της στου βράχου τις ρωγμές.
Κι αυτή στο αμφιθέατρο σκυφτή σε σημειώσεις
οι λέξεις γίναν κύματα, κι απόμερα ακρογιάλια οι γραμμές.
Στη βάρδια τη νυχτερινή οι ίσκιοι μεγαλώνουν
απλώνεται η υγρασία, το κόκαλο νικά.
Και εκείνη που μου άφησε ανεξίτηλα σημάδια,
ανήμπορη να ελπίζει πια, προφέρει το όνομά μου πιο αραιά
Πορεία
F#m C#m F#m E
F#m C#m F#m
Σκαρφάλωνα οδηγώντας σ' ένα άγνωστο βουνό
E
το μίνι κούπερ μούγκριζε με πείσμα στις στροφές του.
Bm F#m
Αν είχα προορισμό τον ξέχασα κι' αυτόν
A G#m G F#m
μα είχα να προσέχω το γκρεμό στα όρια του δρόμου.
Σκοτείνιαζε πιο γρήγορα απ' ότι είχα προβλέψει
όταν μια απόκοσμη κραυγή πλημμύρισε τ' αυτιά μου.
Κοίταξα το ραδιόφωνο μα από ώρα είχε να εκπέμψει.
Κάποιος ψηλά απ' την κορυφή μ' εντόπισε και λεει στη μεριά μου:
C#m B C#m C#m BC#mC#m7
Προχώρα να με φτάσεις κι ότι κι αν περάσεις
C#m B C#m EC#m7 B A B A B
κράτα την πορεία σου αμετάβλητη.
C#m B C#m B C#m C#m7
Και όταν σ' ανταμώσω κάνε με να νιώσω
C#m B C#m E C#m7 B F#m
για το παρελθόν μου υπερήφανος.
Με κόπο συγκρατήθηκα μην πέσω στο κενό
τα δάκτυλα μου έσφιξαν με τρόμο το τιμόνι.
Σ' αυτό το δρόμο πίστευα πως ήμουν μοναχός
καθώς μας χρέωσε όλους η ζωή από ένα μονοπάτι.
Πλησίαζα μοιραία στα μισά της διαδρομής,
όταν απότομα έστριψα σε μια κοφτή ανηφόρα.
Τινάχτηκαν οι προβολείς κοντά στην κορυφή.
Φωτίστηκε μια γέρικη μορφή, φωτίστηκε η μορφή μου.
Προχώρα να με φτάσεις.....
Σκέπτομαι Άρα Αμαρτάνω
A#
Η αναμέτρηση τέλειωσε πάνω στη γη.
Am
Η κατάληξη αυτής εκ των προτέρων γνωστή.
C
Χρήμα , απληστία κι απάτη είναι πλέον νικητές.
E
Σκέψη , ελπίδα κι αγάπη είναι λέξεις κενές.
A#
Στους ηγέτες πιστεύω κι ότι αυτοί εκπροσωπούν
Am
και είναι εχθροί διεστραμμένοι όσοι αμφισβητούν.
C
Μα κάποια νύχτα που στοίχειωσε , έμεινα ξυπνητός
E
και αντιλήφθηκα πως ....
F Am F Am C
Σκέπτομαι άρα αμαρτάνω , στην φαντασία υποχωρώ.
E
Πως θα αποφύγω να ονειρευτώ ;
Αγοράζω βιβλία για ευτυχία αν μιλούν .
Πλαστικά ακούω τραγούδια , που αύριο θα ξεχαστούν.
Των πολλών τα ιδεώδη θέλω να ασπασθώ ,
έχω ανάγκη από κάτι να εξαρτηθώ.
Έλα μπες στο μυαλό μου καθοδηγητή ,
σβήσε μου απ’ τη μνήμη ότι γνήσιο βρεθεί.
Δεν μπορώ στην ιδέα να ’μαι ξεχωριστός
ούτε αντέχω πως ...
Σκέπτομαι άρα αμαρτάνω , στην φαντασία υποχωρώ.
Πως θα αποφύγω να ονειρευτώ ;
Σκοπός 3ο Νούμερο
Bm A C Bm
Αντίκρισα τα μάτια σου στο φως των αστεριών
Bm F#m G A Bm
και ένιωσα στα χείλη μου τα ροδοπέταλα σου.
Bm A C Bm
Να μην τελειώσει γρήγορα το νούμερο αυτό
Bm F#m G A Bm
κι έρθει ο τέταρτος σκοπός και χάσω τη θωριά σου.
Αργοσαλεύει η άνοιξη, θα ξύπνησε θαρρώ,
φοράει το νέο της άρωμα... λιγόστεψαν τα χιόνια.
Λιγόστεψαν και οι μέρες που θα 'μαι μακριά
μα αντί να 'μαι χαρούμενος με πνίγει μια υπόνοια.
Em D C D C Bm
Φοβάμαι να έρθω μήπως και δεν σε βρω
Em D C D Bm
μα θα 'ρθω να χτυπήσω κατά πρόσωπο τη μοίρα.
A G A G A Bm
Μια κάργια καθισμένη στης σημαίας το σταυρό
Em D C D Em
κι εγώ παγωμένος κρατώ σφικτά το γεμιστήρα.
Το ξέρω πως πολύ μ' αγάπησες κι εσύ.
Το χάραξες στο σώμα μου τις νύχτες της ξαγρύπνιας.
Ακόμα όμως και τότε γνωρίζαμε και οι δυο
πως οι καρδιές ματώνουνε σε δρόμους ουτοπίας.
Φοβάμαι ...
Στο Βυθό
Em7 A B Em7 A B
Em7 A B Em7 A B
Η αναπνοή μου εξασθενεί περιοδικά
Em7 A B Em7 A B
Σε λίγο αδειάζει η φιάλη του οξυγόνου
Em7 A B Em7 A B
Em7 A B Em7 A B
ή επιχείρησα απερίσκεπτη βουτιά;
F#m B A F#m B A F#m
Κοπάδια ψάρια απορημένα με κοιτούν και προσπερνούν
F#m B A C#m
Είναι ασυνήθιστα στη θέα ενός παρείσακτου.
F#m B A F#m B A F#m
Ήχοι διαθλώνται σε απόχρωση γαλάζιου τρισδιάστατου.
F#m B Bm
Είναι παράξενο πως νιώθεις εδώ μονάχος στο βυθό.
Bm A
Εδώ...μονάχος στο βυθό...εδώ...μονάχος στο βυθό...
Bm
Εδώ...
Οι σύντροφοι μου, αν ποτέ είχα, είναι νεκροί
Καθηλωμένοι στα ύφαλα του πλοίου.
Αναλωθήκαν σε μια μελωδία ονείρου
και πριν συνέλθουν, οι σειρήνες είχαν χαθεί.
Ήμουν σε λήθαργο μα ξύπνησα και βλέπω καθαρά.
Η επιφάνεια διαγράφεται πιο διάφανη.
Με δυο απλωτές θα εκτιναχθώ και απ' τους αφρούς θα αναδυθώ.
Να κάνω γρήγορα πριν μείνω εδώ μονάχος στο βυθό.
Εδώ...μονάχος στο βυθό...εδώ... μονάχος στο βυθό...
Εδώ...
F#m
Δεν μ’ ενοχλούσε η δουλειά , μα κάπου στράβωνε.
Bm
Το αφεντικό μου’ λεει : Bλέπε , άκου , ενημέρωνε.
Cm# Bm
Μου το ’πε μια φορά , αδιαφόρησα.
Cm# Bm
Το είπε δεύτερη , τότε τα βρόντησα.
Cm# Bm F#m
Τι είχα να χάσω έτσι κι αλλιώς ;
Για κάποιο χρόνο σε ησυχία δεν βρισκόμουνα.
Σ’ όλο τον κόσμο άσκοπα περιπλανιόμουνα.
Σε κάτι σίγουρο ποτέ δε στόχευα.
Τη μέρα ότι έβγαζα, τη νύχτα ξόδευα.
Τι είχα να χάσω έτσι κι αλλιώς ;
E F#m
Τι είχα και τι έχασα ; Τι είχα και τι έχασα ;
E F#m
Τι είχα και τι έχασα μέχρι εδώ ;
Σε κάποια πόλη , ίσως σε μπαρ, ξεχνάω πως και τι,
με πλησιάζει μια μορφή γλυκιά και μελαγχoλική.
Η μοναξιά εδώ ξένε είναι αφόρητη.
Να έρθω όπου πας αν θέλεις και ότι βγει ;
Τι είχα να χάσω έτσι κι αλλιώς ;
Δεν κράτησε η ιστορία αυτή , ζητούσε μονιμότητες.
Μα το πιο μόνιμο σε μένα είναι οι ακρότητες.
Με το που ένιωθα ότι χορτάριαζα,
κυλούσα παραπέρα , δεν λογάριαζα
τι είχα να χάσω έτσι κι αλλιώς.
Τι είχα και τι έχασα ; Τι είχα και τι έχασα ;
Τι είχα και τι έχασα μέχρι εδώ ;
Τώρα βουτώντας στα τραγούδια , φθείρω τη φθορά.
Μέσα στο ροκ ο χρόνος σου αντίστροφα μετρά.
Αν θα ξεμείνω αύριο δεν νοιάζομαι ,
να ωριμάσω γρήγορα δεν βιάζομαι.
Τι έχω να χάσω έτσι κι αλλιώς.
Τι είχα και τι έχασα ; Τι είχα και τι έχασα ;
Τι είχα και τι έχασα μέχρι εδώ ;
Το Παράθυρο
Em G
Ήταν φιλόδοξος παρουσιαστής
C B
Καριέρα άκρως εξασφαλισμένη.
Em G
Τόσα παράθυρα δεν είχε κανείς.
Αm B
Στα πάνελ πάντα εκλεκτοί προσκεκλημένοι.
Στις εκπομπές του περνούσαν δυστυχείς
Τις ενοχές τους δημόσια πουλούσαν.
Κι αν λέγαν κάποιοι είναι εκμεταλλευτής,
τους απαντούσε με ματιές που απειλούσαν.
A# Am A# Am
Φήμη αποκτώ πιο πολλή . Έχω κοινό, τι κι αν αυτό με μισεί.
A# Am A# Am
Παραληρούν στο γυαλί. Μισή η ντροπή μου και η δική τους μισή.
Κάποια στιγμή στα διαφημιστικά
η νευρικότητα του φέρνει ζάλη.
Πάει στον καθρέφτη, βλέπει ξαφνικά
να 'χει παράθυρο αντί κεφάλι.
Πολύ δεν έμεινε αυτό μυστικό.
Κανάλια μάλωναν σε ποιόν θα μιλήσει.
Τον τράβαγαν στα πλατώ σηκωτό.
Μόνο δυο λόγια πρόλαβε να ψελλίσει :
Φήμη αποκτώ πιο πολλή . Έχω κοινό, τι κι αν αυτό με μισεί.
Παραληρούν στο γυαλί. Μισή η ντροπή μου και η δική τους μισή.
Δεν άντεξε την παρακμή τελικά.
Απ' το παράθυρο του πέφτει ο αφελής.
Άκουσαν γδούπο μα στο δρόμο ερημιά.
Μονάχα κάποιος με υλικά οικοδομής.
Τώρα σε τοίχο έχει βρει κολλητούς.
Αντί γυαλί, τζάμι διπλό κοιτάει.
Πλαισιώνει στόκους, δήθεν κριτικούς
και έχει για τούβλα καναλάρχες πλάι.
Φήμη αποκτώ πιο πολλή . Έχω κοινό, τι κι αν αυτό με μισεί.
Παραληρούν στο γυαλί. Μισή η ντροπή μου και η δική τους μισή.
Τυμβωρύχοι
Fm7 D#
Καλή σας εσπέρα κυρίες και κύριοι.
Fm7 D#
Πάντα πρωτοπόροι στην ενημέρωση σας,
Fm7 D#
έχουμε ετοιμάσει εικόνες κόλασης,
Fm7 D# Cm
εμφύλιους σπαραγμούς, σκηνές από πλημμύρες στην Ασία.
Δεκάδες και πάλι οι θυσίες στην άσφαλτο.
Ονόματα, στοιχεία μετά τις διαφημίσεις.
Σε λίγο απολαύστε του δράκου αφήγηση.
Το πως και το γιατί κομμάτιαζε τα θύματα του.
Cm Dm Am
Μείνετε συντονισμένοι κι έχουμε αποκλειστικά
C Dm C
κατάρες και αβάσταχτους λυγμούς χαροκαμένης μάνας.
Dm Am
Μείνετε συντονισμένοι κι έχουμε αποκλειστικά
C Dm C
του άτυχου του τοξικομανούς τον επιθανάτιο ρόγχο.
Κοινωνικά απροσάρμοστος ο αυτόχειρας.
Νεώτερα από την εναέρια τραγωδία.
Ο σταθμός μας πρώτος εντόπισε συντρίμμια απ' το αεροπλάνο,
τα πτώματα ριγμένα μες το χιόνι.
Μείνετε συντονισμένοι κι έχουμε αποκλειστικά
εικόνες εξαθλίωσης παιδιών μιας μακρινής ηπείρου.
Μείνετε συντονισμένοι κι έχουμε αποκλειστικά
ειδήσεις που διεγείρουν και ξυπνούν νεκρόφιλα ένστικτα σας.
Em
Dm Em
Φεύγεις , σε αδιέξοδα ρίχνεσαι
G C Am
με έργα και λόγια γνωστά.
Dm Em
Και εγώ σκιά σου όπου βρίσκεσαι
G Em Am
σε καταγράφω πιστά.
Dm Em
Στο φως με ελέγχεις που απλώνομαι
G C Am
στα πόδια σου εφαρμοστά.
Dm Em
Σα σκοτεινιάσει όμως χάνομαι
G Em Am
και σε τυλίγω απαλά.
Bb Am F Am
Σου στέλνω μηνύματα , κρυφούς κωδικούς.
Bb Am F Em
Απόρρητα σήματα . Δεν με ακούς ;
Ότι ποθούσες το ήξερα
πριν γίνει συνειδητό.
Ότι απωθούσες έως σήμερα
το έχω φυλάξει καιρό.
Μην ξεγελιέσαι απ’ τα μάτια σου,
σε όποια αναζήτηση μπεις.
Το άγριο ταξίδι είναι μέσα σου ,
όταν εμένα θα βρεις.
Σου στέλνω μηνύματα , κρυφούς κωδικούς.
Απόρρητα σήματα . Δεν με ακούς ;
Χίλια Μίλια Μακριά (Rory Gallagher)
Dm F Dm F
Στο Πανδοχείο ο κόσμος μπαίνει, στο πιάνο ο τύπος δες μεγαλουργεί.
Dm F Bb A Dm
Ως και ο γέρο μπάρμαν ανεβαίνει, λοιπόν εμένα τι ενοχλεί ;
Dm F Dm F
Το πλήθος γύρω διασκεδάζει, η διάθεση μου όμως χαλά.
Dm F Bb A Dm
Τώρα η θλίψη με αγκαλιάζει μα θα ξεσπάσω πιο μετά.
F Dm Bb
Είμαι μίλια μακριά , χίλια μίλια μακριά,
A Dm
άστατη σχεδία , σε άγνωστα νερά.
Gm C
Πως νοιώθω τι ρωτάς ; Γνωρίζεις τι θα πω.
Am Dm
Ολότελα χαμένος , χωρίς πυξίδα και οδηγό.
Gm C
Μπροστά στην αποβάθρα , μονάχο θα με βρεις.
Am Gm C Dm
Τη θάλασσα αγναντεύω , το βαθύ γαλάζιο της.
Ένα τραγούδι στα χείλη όλων ,
ένα χαμόγελο παντού,
κουβέντες που με πλημμυρίζουν.
Γιατί εγώ να ‘μαι του χαμού;
Στο πανδοχείο ο κόσμος φεύγει ,
στο πιάνο ο τύπος έχει αποσυρθεί.
Ο γέρο μπάρμαν πια κοιμάται.
Και εγώ τι μένω εδώ ; Τι στην ευχή ;
Γιατί …
Είμαι μίλια μακριά , χίλια μίλια μακριά,
άστατη σχεδία , σε άγνωστα νερά.